| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
گاه وقتی گفته می‌شود كه « ما بايد عوض شويم » یعنی تا ما رفتار اخلاقی سالمی نداشته باشيم وضعمان بهبود پيدا نمی‌كند و اين نكته گفته می‌شود كه سود سرانجام و بالمآل همه در اخلاقی زيستن است. اين اخلاقی زيستن يكی از دو بخش مطلب محل اشاره من است. اما وضع فرهنگی تنها به بحث اخلاقی ما بستگی ندارد و به يك سری نگرش‌های ذهنی هم بستگی دارد و من می‌خواهم به اين نگرش‌های ذهنی بپردازم. پيشداوری: اولين خصوصيتی كه در ما وجود دارد، پيشداوریهای فراوان نسبت به بسياري از امور است. اگر هر كدام از ما به درون خودمان رجوع كنيم پيش‌داوريهای فراوان می‌بينيم. اين پيش‌داوری‌ها در كنش و واكنش‌های اجتماعی ما تاثيرات منفی زيادی دارد. معمولاً وقتی گفته می‌شود پيشداوری، بيشتر پيشداوری منفی محل نظر است ولی‌آثار مخرب پيشداوری منحصر به پيشداوری منفی نيست. پيشداوریهای مثبت هم آثار مخرب خود را دارد. از جمله خوشبينی‌هاي نابه‌جا كه نسبت به برخی افراد و قشرها و لايه‌های اجتماعی داريم. دگماتيسم و جمود: نوعي دگماتيسم و جمود در ما ريشه كرده است. من اين‌باره كه چرا ملت ايران تا اين حد اهل جزم و جمود است، اصلاً تحقيقات روانشناختي و تاريخي ندارم. يعني واقعيت آن براي من محل انكار نيست اگرچه تبيينش براي من امكان‌پذير نيست. آنچه كه در ما وجود دارد كه از آن به جزم و جمود تعبير مي‌شود اين است كه باور ما يك «ضميمه»اي دارد. يعني اینكه ما معتقد باشيم كه فلان گزاره درست است، اين سالم است اما اگر معتقد باشيم كه آن فلان گزاره محال است كه درست نباشد؛ اين «محال است» انسان را تبديل به انسان دگمي مي‌كند و ما كمتر مي‌شود كه به چيزي معتقد باشيم و يك «محال است» منضم به اين اعتقادمان نباشد .به تعبير ديگر وقتي ما يك عقيده داريم كه «فلان گزاره صحيح است» يك عقيده دومی هم داريم و آن این است كه « گريزناپذير است كه فلان گزاره صحيح نباشد.» خرافه‌پرستي: ويژگي ديگر ما خرافه‌پرستي است هم خرافه در بافت ديني و مذهبي و هم در بافت‌هاي غير ديني و مذهبي؛ خرافه در بافت مذهبي يعني چيزي كه در دين نبوده و در آن وارد شده است .اما مهم‌تر اين است كه به معناي سكولار آن هم خرافه‌پرست هستيم. خرافي به معناي باور آوردن به عقايدي كه هيچ شاهدي به سود آن وجود ندارد ولي ما همچنان آن عقايد را در كف داريم. همرنگي با جماعت: نكته پنجم ناشي از نكته چهارم است به اين معنا كه ما هيچ وقت در برابر جمهوري كه با آن سروكار داريم نتوانسته‌ايم سخنی بگوييم كه در مقابله با آن جمهور باشد و هميشه همرنگ شدن با جماعت براي ما مهم است. منبع: http://www.siemorgh.n
نظرات شما عزیزان: برچسب‌ها: نقد [ پنج شنبه 11 اسفند 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
| ||