| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
نمی دانم سحر کی خواهد آمد از دیار شرق این افسانه ی تاریک نمی دانم در این وادی که مردن، قصه ای شیرین تر از امید و آزادیست سخن از زندگی آیا چو هزلی نیست؟! نمی دانم ولیکن ای چو من جوینده ی خورشید! می دانم که نقش آن حقیقت آتشِ خورشید قلب ما هم اینک نیز در این وادی شب آیین تواند - گرچه اندک- تا رباید از رخ این زندگی گاهی غبار تیرگی را..
نظرات شما عزیزان: برچسب‌ها: شعر فارسی [ شنبه 29 بهمن 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |
| ||